สับสน

จริงๆแล้วแก่ปูนนี้แล้วไม่น่าจะต้องมีอะไรให้สับสนนะ แต่ว่าไม่ได้เพราะผมก็ยังเป็นมนุษย์ปุถุชนคนธรรมดาคนนึง มีเรื่องราวมากมายที่อาจจะไม่เข้าใจ ตอนแรกคิดว่าอายุมากน่าจะเข้าใจทุกอย่างได้ง่ายขึ้น แต่..ตรงกันข้าม มันกลับสงสัยมากขึ้น อาจเป็นเพราะเราต้องหาเหตุผลต่างๆมาประกอบกับการกระทำ มันเลยทำให้ชีวิตดูวุ่นวายมากขึ้น มีใครหลายคนบอกว่า หัดขับรถยนต์ตอนเด็กๆจะเป็นไว ถูกต้องครับ เพราะตอนเด็กๆเราไม่ค่อยจะกลัวอะไร อยากทำอะไรก็ทำเลย ไม่ต้องคิดมาก มีปัญหามาว่ากันที่หลังอย่างไรก็คงไม่ผิดมากเพราะว่าเราเป็นเด็ก แต่ถ้าหัดขับตอนโต มันจะเป็นยากเพราะคิดหลายเรื่องกลัวขับรถชนเค้า กลัวรถพัง กลัว……สารพัด มันจึงยาก….ที่จะเป็น

เหมือนกับตอนนี้ผมคิดจะตัดสินใจอะไรสักอย่างเกี่ยวกับตัวเอง ผมต้องคิดแล้วคิดอีก ถ้าเป็นสมัยก่อนล่ะก็….ไม่ต้องคิดอะไรมาก…เรื่องที่มันเป็นอย่างนี้เพราะมันมีเหตุผลหลายอย่าง ซึ่งต้องนำมาคิดประกอบการตัดสินใจ แต่คิดไปคิดมามันก็เหมือนกับว่าพายเรืออยู่ในอ่าง วนไปวนมาไม่รู้จักจบสิน…ไม่รู้ใครเคยเจอแบบผมบ้างมั๊ย? เจอแล้วทำอย่างไร????? ถามว่ารู้ทุกอย่างหรือเปล่าเกี่ยวกับปัญหา….ตอบว่า..รู้ แต่ไม่รู้จะแก้อย่างไร ถ้าแก้เกี่ยวกับเนื้องานเลย บอกตรงๆว่าไม่ถอย แต่ถ้าต้องแก้เกี่ยวกับสิ่งที่มากระทบรอบข้าง บอกตรงๆว่า…ท้อ..

คงต้องปล่อยไปซักพักเวลามันคงช่วยให้อะไร ต่อมิอะไร ดีขึ้น…

ขอบคุณ…ความคิดที่เปลี่ยนไป ขอบคุณ…ทัศนะคติที่รู้จักปรับปรุง ขอบคุณ…จิตสมนึกที่คอยคิดแต่สิ่งดีๆ สักวันมันคงดีขึ้น